წვიმას რომ აპირებს და თან რაღაცას ელოდება, ისეთი ამინდი იყო 13 ოქტომბერს, ცრიდა.
უზნაძის 4-ის ეზო ხალხით იყო სავსე, რომელთა ასაკიც სხვადასხვა გახლდათ. შემხვდნენ ახალგაზრდები, რომლებიც იმ 23 წლის განმავლობაში დაიბადნენ , რასაც სხვები 23 წელია ელოდნენ და ეს მოლოდინი დღეს და აქ უნდა დასრულებულიყო. ზოგი თავის ბავშვობას ელოდა, ჩემსავით, ზოგი ახალგაზრდობას, ზოგიც სიბერეს, რომელიც ჯერ არ დამდგარა. ელოდნენ წარსულს, აწმყოსა და მომავალს , რომელიც დღეის შემდეგ აუცილებლად უკეთესი იქნება ქართველი მელომანებისთვის.
გამოვიდა, როგორც იქნა, გამოვიდა ირაკლი ჩარკვიანის ალბომი “ამო ” უკვე ფირფიტაზე. ეს ალბომი დარელიზდა 2001 წლის 12 დეკემბერს და სახელიდან გამომდინარე , რთული მისახვედრი არ უნდა იყოს ავტორის სურვილი, ქართული კულტურა ამოეყვანა საბჭოთა სიბნელიდან.
“ქართული მუსიკალური მემკვიდრეობა” – როგორი იმედის მომცემად ჟღერს და ვის, თუ არა მათ, უნდა გამოეცათ ირაკლი ჩარკვიანის ალბომი “ამო” ვინილზე.
ალბომის პრეზენტაცია “მუტანტ რადიოს” ეზოში შედგა. ირაკლი გაიხსენეს ქეთათომ და მეგობრებმა, თითქოს ყველამ თავიდან გავიცანით “მეფე” , რომელიც აღმოცენდა ხალხისთვის ხალხისგან და მეფე, რომელსაც არ სჭირდებოდა არავისი აღიარება. ირაკლი თვლიდა, რომ ის არ იყო კონტრკულტურის ნაწილი, რადგან იმ პერიოდში ქართული მუსიკალური კულტურა ფაქტობრივად არ არსებობდა და რაც იყო, ძირითადად ინგლისურენოვანი, დასავლური და ამერიკული კულტურების ჩრდილქვეშ . ზუსტად ამ დროს გამოჩნდა ირაკლის ქართულ ტექსტუალურ მუსიკაზე დაფუძნებული ბგერები, რომლებიც საოცრად ჟღერს, აფხიზლებს საზოგადოებას და ყველა დროისთვის აქტუალურია.
აუცილებლად უნდა აღინიშნოს ფირფიტის მაღალი ხარისხი და კარგი ჟღერადობა, ისეთი, როგორსაც ირაკლი ჩარკვიანის მუსიკა იმსახურებს.
P.S. : ქართული მუსიკალური მემკვიდრეობა / GMLC მადლობა იმისთვის, რასაც აკეთებთ და მადლობა “ამო”სთვის, რომელიც ნამდვილად ისტორიას დარჩება.
ავტორი : ქეთი კობიძე
